â Meneer Maarten, waarom wordt u rood?â vroeg Lutz. Op zijn gezicht verscheen een sluw, gemeen lachje. Hier en daar werd er gegiecheld. Onder mijn oksels begon het te kriebelen. Ik moest met een antwoord komen, maar ik kon zo snel niets bedenken. Onschuldig tuitte Lutz zijn lippen: â Bent U bang voor ons?â Zijn ogen bleven gemeen staan. Er bleef me niets anders over dan eerlijk uit te komen voor mijn angst. Ik kan altijd nog voor de klas gaan staan, is een gedachte waar veel academici zich aan vastklampen, als hun baan op de tocht komt te staan. Maar is dat ook werkelijk een alternatief? In 2010 raakt de in Duitsland wonende Nederlandse journalist en gezondheidswetenschapper Maarten van Dam (43) zijn baan kwijt. Voor hij zijn huis moet verkopen, wil hij het voor de klas proberen. In Duitsland zijn leraren schaars. Zij-instromen lijkt een goede keuze te zijn. Zijn Duits is niet perfect en hij is eigenlijk doodsbang voor spreken in het openbaar. Maar zo moeilijk kan het toch niet zijn om leerlingen van de opleiding Verzorgende IG op hun beroep voor te bereiden?