Dit boek is bedoeld als bijlage bij HET MOOISTE BLAUW. Op bladzijde 75 van genoemde roman wordt ernaar verwezen. "... Aan het eind van het kiezelpaadje blijven ze staan. 'Houd oe, meisje'. En weg is ze. Weg is ook Gonnie's verhaal (= dit verhaal). Op de achterbank van de auto deint het mee met de hobbels in het steegje..." LEVEN AAN DE PEELRAND kan op zich gelezen worden. Het lijkt een waar gebeurd verhaal. Toch is het fictie. Maar wel met een flinke scheut wetenschappelijk verantwoorde heemkunde erin. Als schrijver moest ik het hebben van mijn eigen ervaringen, geschreven én doorvertelde verhalen over het Brabants-Limburgse dorpsleven in het begin van de vorige eeuw en vooral van een autobiografisch levensverhaal van een geliefde die naar eigen zeggen in een "villa aan de Peelrand" werd geboren, eenmaal boerin altijd boerin bleef en ontegenzeggelijk kind van haar tijd was. Haar DNA leeft in mij voort.