De korte roman De kolonel krijgt nooit post is door Gabriel García Márquez zelf bij tal van gelegenheden zijn meest geslaagde boek genoemd. Het is het verhaal van een tragikomische kolonel, die de zware last moet torsen van armoede en een astmatische vrouw. Zijn enige trots in de algehele misère is zijn magere vechthaan met lange poten, die voor hem en voor het hele stadje het symbool is geworden van de trotsering van alle ellende in het aangezicht van de volstrekte wanhoop.